Kişinin var olmanın ne demek olduğunu kavraması için, var olmayabileceği, muhtemel bir yokoluşun kıyısınsa yürümekte olduğu ve gelecekte bilinmeyen bir zamanda ölümün geleceği gerçeğinden hiçbir kaçış olmadığı gerçeğini de kavramasi gerekir.
"Ölüm tek değilse en büyük mutluluktur"
Ancak kendi canlarını alarak varoluşlarını ifa edebilen kişiler var mıdır? Varoluşun sadece candan feragat ederek varolduğu yerde varoluş,trajik bir varoluştur.
bilinç, kendimin tehdit altındaki varlık olduğunu bilme kapasitem, bir dünyaya sahip bir özne olarak kendimi deneyimleyebilmemdir. bilinç, insanın o andaki somut durumun ötesine geçmesi, ihtimal dahilinde yaşama kapasitesidir; insanın soyutlamaları ve evrenselleri kullanmasının, dil ve simge edinme kapasitesinin altında yatan şeydir. Bu bilinç kapasitesi, insanın çevresindeki dünyayla kurduğu ilişkide var olan o çok çeşitli ihtimallerin de altında yatar ve psikolojik özgürlüğün temelini oluşturur. Bundan hareketle: insan özgürlüğü kendi ontolojik temeline sahiptir.
"Varoluş, sözcüklerin gücünü o kadar aşar ki, tanımlanamaz: Terimler kullanılabilir ama bunların hiçbiri mutlak değildir." "Hiçbir yerden doğmayan fakat her şeyi doğuran varoluş, evrenin ebeveynidir." "Varoluş sonsuzdur, tanımlanamaz; elinizde tuttuğunuz dal parçasından ibaretmiş gibi görünebilir, dilerseniz onu oyabilirsiniz ama o gönlünce oynanip sonra bir kenara atılacak bir şey değildir." "Yapmanin yolu olmaktır." "Varlığının merkezinde kal; zira ondan ne kadar uzaklaşırsan o kadar az öğrenirsin.
Nietzsche bir keresinde intihar düşüncesinin birçok hayat kurtardığını söylemişti. Herhangi birinin, intihar etmenin tamamen kendi elinde olduğu gerçeğini fark edene dek kendi hayatını tümüyle ciddiye alabileceğinden şüphe duyuyorum.