Bazen geç kalmaktır aşk... Ben sana geç kalmışım biraz! Yarım bir hikâye bizimkisi... Başı eksik sonu olmayan ortası sen ve ben'li... Göğüs kafesimde her gün biraz daha büyüyen ve kapanması mümkün olmayan bir boşluktun sen. Denize düşen yılana sarılırmış Feza... Ben aşkının içine düştüm de sensizliğe sarıldım. Gözyaşlarım kurumadan başladım kahkaha atmaya... Artık hiçbir aşk paklamazdı beni. Mutsuz insanı kandırmak zordur çünkü.
“Davranışa yansımayan hiçbir şeye en ufak inancım kalmadı artık.
Bana dünyanın en güzel cümleleri de kurulsa ben karşımda ne gördüğüme bakıyorum.
Hiç yanıltmadı.”