Ve Dağlar Yankılandı (Cep Boy) kitaplarını, Ve Dağlar Yankılandı (Cep Boy) sözleri ve alıntılarını, Ve Dağlar Yankılandı (Cep Boy) yazarlarını, Ve Dağlar Yankılandı (Cep Boy) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocukken, öteki annelerin yapıp da Mama'nın yapmaya yanaşmadığı şeylerin tepemi nasıl da attırdığını anımsadım. yürürken elimi tutmaması. beni kucağına oturtmaktan, uykudan önce masal okumaktan, iyi geceler öpücüğü vermekten kaçınması. bunların hepsi doğruydu, tamam. ama onca yıl, çok daha büyük bir gerçeği, bütün o dertlenmelerimin, şikayetlerimin altında, derinlerde anlaşılmadan ve takdir edilmeden yatan bir hakikati gözden kaçırmıştım. o da şuydu: annem beni asla terk etmezdi. onun bana armağanı, Çelik sağlamlığında, sarsılmaz bir bilgiydi: O benim annemdi ve beni asla terk etmeyecekti. bunu dünyanın en doğal şeyiymiş gibi kabullendim, hatta ondan bunu bekledim. nasıl ki güneşe beni ısıttığı için teşekkür etmiyorsam, anneme de bunun için teşekkür etmek aklıma bile gelmedi.
Biliyor musun, insanların bu kadar geç kavraması çok tuhaf. istedikleri şeylere göre yaşadıklarını düşünüyorlar. yaşamlarına isteklerine göre yön verdiklerini. oysa işin aslı, onları yönlendirenler, korktukları şeyler. istemedikleri şeyler.
Dünyanın sizin içinizi görmediğini, derinin ve kemiğin maskelediği umutlarınızı, hayallerinizi ve kederlerinizi zerre kadar umursamadığını. gerçek işte bu kadar basit, bu kadar saçma ve bu kadar gaddardı.
Neydim ben, Maman, diye düşünüyor Peri. rahminde büyürken - tabii düştüğüm rahmin seninki olduğunu varsayarsak- benden beklenen neydi? bir umut tohumu mu? seni karanlıktan kurtarması için alınmış bir bilet mi? yüreğindeki deliği kapatacak bir yama mı? öyleyse, yeterli olamadım. yanına bile yaklaşamadım. acının merhemi değildim, yalnızca bir başka çıkmaz sokak, bir başka yüktüm; sense bunu çabucak görmüş olmalısın. çok erken fark etmiş olmalısın. ama ne yapabilirdin ki tefeci? dükkanına gidip beni satamazdın ya.