Venedik&#x27;te Ölüm

Rabia

@RabisdegilRabia·

07 Mayıs 01:34

"Motus animi continuus" ([Lat.] Ruhun daimi hareketi)

Sayfa 13Kitabı okuyor

Reklam

Ayşe Sayım

01 Mayıs 10:03

104 syf.

· Kitabı okudu

7/10 puan verdi

3 günde okudu

Thomas Mann’ın dünyasına bu kitapla giriş yapmak istedim fakat iyi mi ettim emin değilim. Hacimli olmayan fakat ağır ve yoğunluklu bir eser. Tabi yazarın hangi kitabı ağır değil ki derseniz anlarım.

Thomas Mann’ın tarzı bu ve onu büyük usta yapan da bu zaten. Kitaba gelelim; yazar Eisenbach yorucu bir çalışmadan sonra uzun bir seyahate çıkma isteği duyuyor ve şu sözlerle ifade ediyor; “Gezi arzusuydu bu, başka bir şey değil; fakat bir nöbet gibi bastırmış, bir tutkuya dönüşmüş, adeta bir sanrı haline gelmişti.” Kitapta geçmiyor ama Almancada “Reisefiber” diye bir kelime vardır. Anlamı “seyahat ateşi” demektir. Bir anda herşeyi yarıda bırakıp uzun yolculuklara çıkma arzusunun kelime karşılığıdır. Tam olarak bunu yaşıyor Eisenbach ve düşüyor yollara tabiri caizse yüreğinin götürdüğü yere gidiyor ve kendini Venedik’te buluyor. Bu aslında Eisenbach’ın kendi içsel yolculuğu daha çok. Kendi içinde olup bitiyor her şey. Tabi aynı anda dışarda da hayat akıyor. Yer yer mitolojiye ve antik yunan felsefesine atıflarda bulunuyor yazar. Bı kısımlar bana biraz

Milan Kundera ’nın

Bilmemek romanını hatırlattı. Yer yer derin sözler vardı insanı düşündüren. Güzel roman, daha doğrusu uzun öyküymüş türü. İçinde kayboldum aman etkisinden çıkamadım diyemeyeceğim, anlamakta biraz zorlandım ve bitirmek için bitirdim. Çıkardığım sonuç ise Thomas Mann’ın etrafına sarılı o dikenli telleri aşmanın o kadar da kolay olmayacağıydı. Fakat ben yine de bu yolculuğa talibim. Gücümü topladığım bir vakit

Buddenbrooklar’ı okumayı planlıyorum. Ve belki de yolum bir gün

Büyülü Dağ ’a düşer.

Venedik'te ÖlümThomas Mann · Can Yayınları · 20073,613 okunma

Ayşe Sayım

01 Mayıs 09:12

Şu var ki kendinden uzaklaşmış bir kimse için, tekrar kendini bulmaktan daha sıkıntılı bir şey olur mu?

Ayşe Sayım

01 Mayıs 08:42

İşte venedik, o yüze gülücü, fakat şüpheli dilber! Yarı masal, yarı yabancı tuzağı olan bu kent, ağır pis havasıyla bir zamanlar zevk ve sefalı bir Gürlük içinde sanatı geliştirmiş, müzisyenlere Yalpalı ve aşıkane ninniler gibi nağmeler ilham etmişti.

Ayşe Sayım

01 Mayıs 08:26

Çünkü insan insanı, hüküm veremediği müddetce sever, yüceltir; özlem eksik tanımanın bir sonucudur.

Reklam

Ayşe Sayım

30 Nisan 08:29

Eisenbach , zevk ve eğlence sevmezdi. Nerede, ne zaman olursa olsun aylak olmaya, kendini istirahate koyvermeye, gününü gün etmeye gelince , -hele gençlik yıllarında- içinde bir huzursuzluk, bir nefret duyar; yüce edinmelerini, günlük hayatın kurulluğuyla kutsal ödevlerine itildiğini hissederdi.

Ayşe Sayım

28 Nisan 22:53

Gezi arzusuydu bu, başka bir şey değil; fakat bir nöbet gibi bastırmış, bir tutkuya dönüşmüş, adeta bir sanrı haline gelmişti.

Ceren

@CerenimOn·

21 Nisan 18:10

Kaçmak arzusuydu bu: Uzaklara, yeniliklere, kurtulmaya, yüklerden sıyrılmaya, unutmaya duyduğu özlemdi.

Sayfa 18Kitabı okudu

echoes from nowhere

@tekokiyo·

03 Nisan 22:14

güzellik yaratan adaletsizliği onaylamaktan, aristokratça ayrıcalıklara yakınlık ve takdir göstermekten yana, sanatçı yaradılışlı hemen hemen herkeste doğuştan hoyrat ve zalimce bir eğilim bulunur.

Sayfa 43

Reklam

echoes from nowhere

@tekokiyo·

03 Nisan 22:10

girgin, konuşkan bir adamınkine oranla içine kapanık, suskun birinin gözlem ve izlenimleri daha bulanık olmakla beraber daha derinlere işler; onun düşünceleri daha ağır, daha gariptir ve daima hüznün gölgesini taşır. bir bakış, bir gülüş, bir fikir değiş-tokuşuyla kolayca geçiştirilecek imgeler, algılar onu aşırı derecede meşgul eder, suskunluğunda derinleşir, önem kazanır; bir olay, bir serüven, bir heyecan olurlar. yalnızlık özgünlüğü, o cesurca ve yadırgatıcı güzelliği, şiiri yaratır. yalnızlık aynı zamanda ters, orantısız ve saçma olanı, izin verilmeyeni de yaratır.

Sayfa 40