Can sarhoşu rûh sarhoşu aşk sarhoşuyuz biz
Aşksız yaşamak ömre ziyan rûha ezâdır
Hürriyyeti kullukta bulup neş'eye daldık
Bin cân ile kul olmayanın ömrü hebâdır
Kime arz etmededir hüsnünü dil-dâr acabâ
Hangi bülbüllere manzûr gül-i ruhsâr acabâ
Gösterip vechini hep gayrıyı dil-şâd ediyor
Niye kılmış beni hicrânına dûçâr acabâ
Gülüyordur o siyah gözleri ağyâra müdâm
Niye benden bu kadar oldu ki bîzâr acabâ
Cümle bîgânelerin derdine dermân oluyor
Niçin eyler beni günden güne bîmâr acabâ
Hem tahammül edemem derdine hem tâlibiyim
İstemem eylese derman ne bu esrâr acabâ
Hevesim kalmadı âlemde gönül eğlemeye
Niye eyler yine ilk va'dini inkâr acabâ
Ne bu hicrâna tahammül ne visâl çâresi var
Var mı Öksüz gibi bir tek daha nâ-çâr acabâ
Hicrânınla ey güzel sînede cân eksildi
Feryâd eylesin bülbül bir gülistân eksildi
Gülmez gayrı yüzümüz kan ağlasın gözümüz
Böyle miydi sözümüz ahd ü peymân eksildi
Ey gül açılma şimdi şu bülbül kafestedir
Bülbüllerin figânı hür oldukça bestedir Bülbül gülünde buldu bütün zevki neşveyi
Âşıkların hayâtı giden son nefestedir
El gülerken ağlarım ben böyle bir dîvâneyim
Zâhiren âbâdım ammâ bâtınen vîraneyim
Eylerim her dem nasîhat dinlemez gönlüm beni
İnmiyor hiç zülf-i yârdan zanneder kim şâneyim
Bir ateştir aşk diyorlar gönle düşmüş yandırır
Ben de etrâfında cevlân eyleyen pervâneyim
Gül solar bülbül figân eyler derûnum gam dolar
Gam veren çok gam-güsâr yok böyle bir gam-hâneyim
Neşve ümmîd etme Öksüz aşkta âdet böyledir
Hem garîb bir Öksüzüm hem bende-i cânâneyim