Vukuat Var (Hanımın Çiftliği 1)
Orhan KemalVukuat Var (Hanımın Çiftliği 1) Gönderileri
Vukuat Var (Hanımın Çiftliği 1) kitaplarını, Vukuat Var (Hanımın Çiftliği 1) sözleri ve alıntılarını, Vukuat Var (Hanımın Çiftliği 1) yazarlarını, Vukuat Var (Hanımın Çiftliği 1) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Senin bu okuman hiç bitmeyecek mi be usta?"
"Öyle mi? Hiç bitmeyecek mi senin bu okuman?"
"Bitmeyecek,"
"Hiç mi?"
"Hiç."
"Niyetin kâtip olmak mı yani?"
"Hayır."
"Ya?"
"İnsan olmak!"
"İnsan olmak mı? İnsan değil misin?"
İnsan bu be be, hayvan mı mal gibi satılsın?
Haklısın. İnsan mal olmaması lazım ama oluyor işte. Ve sen bunu ancak şimdi, bıçak kemiğine dayanınca düşüne bildin.
Hiç bitmeyecek mi sen bu okuma?
Bitmeyecek
Hiç mi
Hiç
Niyetin katip olmak mı yani?
Hayır
Ya
İnsan olmak.
Onlar erkekse biz de kadınız. Kadın olduysak erkeklerin esiri, kulu olmadık.
Bu dünyada gerçekten de yerde kalmıyordu.
“-Hiç bitmeyecek mi senin bu okuman?
-Bitmeyecek.
-Hiç mi?
-Hiç.
-Niyetin kâtip olmak mı yani?
-Hayır.
-Ya?
-İnsan olmak.”
Değmez mi? Sevdiğin, yandığım bir kız için vurma vurmak değmez mi usta?
Değmez Kemal. Çünkü dünyada, uğruna mahvolmaya değecek kadar büyük, şerefli başka tutkular var.
Bunca kız yetiştirmiş, kocaya vermiş, yani yuvadan uçurmuştu ama, bu kız, yani Güllü, hiç birine benzemiyordu.
İnsanlardan çok önce var olan bu topraklara dedesi, belki de dedesinin dedesi tırnaklarını geçirmişti ilkin. Kim, ne zaman geçerse geçersin, bu topraklar onundu. Devlet, sık değişen hükümetlerse, o ve onun gibilerin topraklarına bekçilik. Jandarmalık etmekten başka görevi olmayan şeylerdi.