Yaban Reviews
You can find Yaban reviews, Yaban book reviews, Yaban ratings on 1000Kitap.Score
8.4Out of 10
Yaban Yaşar Kemal
Bir gün Yaşar Kemal, hayranı olduğu Yahya Kemal Beyatlı ile karşılıklı oturup sohbet etme imkanı bulur. Bu imkanı sağlayan ise Yakup Kadri Karaosmanoğlu’dur. Yahya Kemal ile Yakup Kadri roman konusunda konuşurken Yaşar Kemal araya girer ve roman hakkında birkaç söz eder. Yahya Kemal hiddetlenir. Çünkü karşısında genç bir adam ileri geri konuşur ona göre ve o gencin karşısında da Türk romancılığının en usta iki ismi vardır.
Sen kimsin be adam der Yahya Kemal.
“Ben Yaşar Kemal” der.
Yahya Kemal ayağa fırlar ve
“Aziiiiz Yaşar Kemal sen 412 sayfa roman değil şiir yazdın” der. (İnce Memed 1. Ciltten bahseder)
Akabinde Yaşar Kemal yine söze girer ve der ki “Dostoyevski bir sözünde Rus yazarlar olarak Gogol’un paltosundan çıktık. Bir yazınızda bundan bahsedip nasıl Rus romanı Gogol’un paltosundan çıktıysa Türk romanı da Anadolu bozkırından çıkacak demiştiniz. Biz de her iki anlamda Yaban’dan geldik”
Yakup Kadri Yahya Kemal’e;
“Bak görüyor musun benim çocuklarım beni nasıl seviyor.” (Yaşar Kemal’e bakarak)
Yaşar Kemal’in anlatmak istediği şey her iki anlamda da yabandan geldik derken Anadolu yabanından gelmek ve Yaban romanındaki Anadolu’nun tasviri ve Anadolu’nun öz anlatımıyla yabanın başarısıdır.
Yine Zülfü Livaneli, Yaşar Kemal belgeselinde der ki; Yaşar Kemal’e kadar Anadolu coğrafyasını özümseyerek anlatabilen çok azdır. Çünkü İstanbul’un etrafından bakıp Anadolu’yu anlatmaya çalışan ile Anadolu’dan gelip Anadolu’yu anlatan arasındaki fark Türk romanında Yaşar Kemal ile mümkündür.
Kitap ilk başta savaşta gazi olup Anadoluya yerleşen bir askerimizin adapta olma çabası anlatıyordu. İnsanımızın tutucu , kaba taraflarını anlatıyordu. Kitap ilerledikçe harpın çıkışı ve Anadolunun ucra bir köyündeki tepkileri ve yansımalarını okuyucuya aktardı yazar . En son düşman askerlerinin dost gözüküp aslında bizi vatanımızdan etme din , dil , namusumuzu elimizden almak istediği ve halkın ne istediğinden çok düşman kendi düşüncelerini hükmettiğini eğer Mustafa Kemal Paşa Türkiye Cumhuriyetini kurmasaydı olan ve olacaklardan bir kesit yazılmıştı . Umarım okuyan herkes benim kadar keyif alır ...
Ahmet Celal'in köylülerce "yaban" sayılışının nedenleri ve kendisinin yabanlığının bilincine varış sürecini çok güzel ele almış roman.Yazar milli mücadele dönemini gerçekçi bir bakış açısıyla değerlendirmiş.Ki bu özelliğiyle kitap "Madam Bovary"e benzetilebilir.Benim enlerim arasına girdi bile
Yazar, başrolü o kadar umutsuz ve karamsar tasvir etmiş ki eşeğin sesinden elem alan, gökyüzünden topraktan olumsuzluklar çıkaran bir karakter olarak tavirlemiş. Anadolu insanını hakir görmüş ve gereksiz ithamlarda bulunmuş. Mesela: “ …bir eşekler vardı. Bütün evin işini gören odur.Yalnız, yemek pişirmesini bilmez. Çamaşır yıkamaz ve ütü ütülemez. Zaten bu üç işten iki tanesi pek seyrek yapılan, bir tanesi de hiç yapılmayan şeylerdir.” Hiç yapılmayandan kasıt ütü, seyrek yapılan diğerleri olsa gerek bu insanlar yemek yapmıyorlar da ne yiyorlar .. Teknolojinin bu kadar geliştiği günümüzde evlerimizde robot süpürgeler kurutma makineleri olduğu bi zamanda çocuk yetiştirmek evi çekip çevirmek bize ne kadar zor gelirken o dönemki insanları tembellikle yaftalamak ne kadar makul ?? (Bu sadece küçük bi yeri yazar neden böyle demiş diye kafa yorduğum yer) yani bana kasıtlı olarak karalama gibi geldi. Anadolu irfanından çıkan bunca bilgili(ilimle uğraşan) görgülü, güzel yürekli insanlar gökten mi indi dedirtti bana. Zamanın gereksiz batı hayranlığının başka bi minvalde Anadolu’yu kötüleyerek yapılmaya çalıştığı bir eser olarak benim kütüphanemde yerini aldı. Bir kez tam okudum yıllar evvel, tekrar bir daha okuyayım bakim detayları nasıldı dedim ama bitiremeden.Devam edersem o karamsarlık hastalığı banada bulaşacak gibi hissettim …
"Dayanılmaz bir konuşma ihtiyacı yüreğimi dağlıyor. Taşla, toprakla konuşmak istiyorum..."
Vatan toprağı işgal edilirken Türk Köylüsünün durumu göstermesi açısından önemli bir roman… Hem köylüyü hem de köylüyü içinde bulunduğu duruma terk eden sistemi eleştiriyor… Türk Aydını ve Türk Köylüsü arasındaki uçuruma, zıtlıklara vurgu yapmış… Bana göre kitabın özeti şu cümlelerde saklı…
"Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı; aydınlatamadın. Bir vücudu vardı; besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı! İşletemedin. Onu, hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi biti. Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin. Ne ektin ki, ne biçeceksin? Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi?"
İşgal dönemini anlatan güzel bir kitap… İyi okumalar dilerim…