Yalnızlık var, üzülmek var
Çaresizlik, ezilmek var
Zaman bir çeşmedir; bahar
Süzülür; kışta kalırsın
Karanlıktır sağın, solun
Zayıfsan bükülür kolun
Bazen düze çıkar yolun
Bazen yokuşta kalırsın
Bu kızgın çölü ancak aşarım öldüğümde
Sıra Dağlar derinden hıçkırır: "Yavrucuğum Neden bizi kimsesiz bırakarak çocuğum
Sırt çevirdin dünyanın tatlı elemlerine?"