Yaşam akıp giderken herkes mutluluğun, huzurun anahtarını aramakla meşguldür. Oysa yaşam akmadan yaşama akmalıyız anahtarı bulmuşçasına...
Torino'da yaşam akıp gitmektedir tüm yaşamlar gibi ve kadınlar görmekteyiz, mutsuz ama farkında, mutlu ama farkında değil. Bu kadınlar için mutluluk kimisi için erkek, kimisi için para, kimisi için sanat kimisi içinse eşcinselliktir.
Hepsinin yaşamdan beklediği ve yaşama verdiği farklıdır ama hepsi kendince insanı, kadını ve erkeği bir nebze olsa çözümlemiştir. Çözümledikleri bireyler, olaylar, durumlar da hayatlarına yön vermiştir. Kimi çok umursamaz görünür kimi intihara yeltenir. Hiçbirinin hayatında doğru düzgün duygusal bir ilişki yoktur. Fakat konu aşka ve çocuklara geldi mi hepsi birer filozofa dönüşür.
Diğer canlılar gibi kendi varoluşlarını, yaşamı; aşkı, nefreti, ölümü deneyimleyerek elde etmeye çalışırlar. Üzülürler, kırılırlar, sevinirler, üretirler, değiştirirler, ölürler...
Cesare Pavese'den okuduğum ilk kitap fakat son kitap olmayacaktır. :))
