Zaman su gibi akıp geçiyor, daha dün başladık sanki oruç tutmaya.
Bu zamanlarda çok okuyamıyorum yoğunluktan ama kendine çeken bir şeyler vardı bu kitapta. Sıkıcı başlayıp çokta hızlanmayan dilinin yanı sıra nedendir bilinmez beni tuttu bırakmadı. Her fırsatta aldım elime, işte bitti. •
•
Ölü yıkayıcısı babasının babasından gelen mesleğine bir türlü ısınamayan anlatıcının savaşların olduğu yıllarda ölümle burun buruna yaşamasını ve sanatla iç içe olmak istemesini, mücadelesini, aşklarını, sevişmelerini okurken ben olsaydım da korkulu rüyalar görür, kendimi o durumdan kurtarmak isterdim.
Evet, her gün bir ölü yıkamak kim için kolay olabilir?
Okurken yaşadığım duygu değişimleri bıraktırmadı bana kitabı.
Bir çok şey öğrendim Gasille ilgili hem fena mı?
Gasilhaneden kaçmaya çalışırken kendini sonunda orada bulması ve gasilhanenin önündeki nar ağacına yıkanan ölülerin, kesik başların, başsız cesetlerin suyunun akması elbette bir durup düşündürdü. Anlatıcı haklıydı.
Gitmek lazımdı. •
Valla okumasanız bir şey kaybetmezsiniz belki ama okursanız güzel olur.
Ankara kitap fuarından @aylakadamyayinlari ‘ndan çıkan bu kitabı 5 liraya almıştım.
Bir şey kaybetmeyip kazandığımı düşünüyorum bu kitaptan. •
Bu arada yazarla ilgili maalesef çok bilgi sahibi olamadım netten. Merak ettim oysa bu kitabı yazmak öyküsünü. •
Diyor ki; Bu savaş ne zaman insanları öldürmekten yorulacak, çıkıp gidecekti? •
Savaşın madur ettiği ailesi, başka ailelerin durumlarını, üst üste savaşların tahribatlarını işlemiş. İşlerken aşk bile serpiştirmiş. •
İyi geceler diliyorum.
#yalnıznar #sinanantun #ozlemcej
