bu kitapta sanki thoreau, günlüğüne bir şeyler karalamış da sonradan basılmış gibi hissettim. günlük deme sebebim, bir şairin gözlemini, bakış açısını daha zengin bir şekilde aktarmasını bekliyor olmamdır. yetersiz bir şair dili ve yalnızlık üzerine yetersiz bir gözlemi olduğunu düşünüyorum. ancak kitabın güzel yanları da var tabii ki, mesela; sessiz bir sabahta veya gecede doğadan gelen sesleri içselleştirip benzetmelerle zenginleştirmesi çok ilginçti. thoreau'ya göre baykuşlar, gecenin bilge cadısı gibidir. ötüşleriyse; ancak bir mezarlığa ait olabilecek kadar ciddi ve beraber intihar ettikten sonra cehennemin cayır cayır yanan korularında dolaşırken kutsal aşkın beraberinde getirdiği acıları ve hazları hatırlayan aşıkların birbirlerini sunacağı teselliler kadar kasvetli bir ötüştür. işte yalnız bir adamın sessizlik içinde bir baykuş sesini böylesine derinleştirmesi beni oldukça etkiliyor. kitabı okurken nuri bilge ceylan filmi izler gibi hisssettiğim oldu.
Franz Kafka
"Yalnızlık, paylaşılmaz
paylaşılsa yalnızlık olmaz."
Özdemir Asaf
"Al yalnızlığını gel.
Korma sıkılmayız.
Senin yalnızlığın
benim yalnızlığımla konuşur,
biz ikimiz susarız. "
Aziz Nesin
