Kitabı elime alır almaz,kitaba adını veren şiire koştum.İki sayfaya yazılmış iki dize buldum.
Yalnızlık paylaşılmaz... (110)
Paylaşılsa yalnızlık olmaz (111)
Yüzümde aptal bir gülümse,devamını istedim.Şiirlerini okudukça Özdemir Asaf bana yanıt verdi.Bak ne güzel anlatıcam şimdi yalnızlığı der gibi.
''Yalnız
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş bir sözü.''
(Yalnız'ın Durumları)-yalnız
şahsiyetmişcesine kesme işaretiyle ayırması
Ricceour'a göre öykünün izlenebilir olma yeteneği var.Bana göre Özdemir Asaf'ın şiirlerinin de izlenebilir olma yeteneği var.Öyküsünü şiire yediriyor.Evet, soyut anlatımı çok ön planda fakat arkada akan,kendini izleten imge dolu olay örgüsü var.Bunu en çok Mum Aleviyle Oynayan Kedinin Öyküsü,Karanlık Hep Kendine Gider,Sevinç ile Hüzün,Cağaloğlu Yokuşu şiirlerinde hissettim.
''Bir olay yoktur;
İçiçe'dir olaylar.
Bir olay;içinde adamlar...
Bir adam;içinde olaylar.''(Konu Şiiri)
Ve son olarak Çiçek Senfonisi şiirini tüm kadınlara yazmış gibi okumayı denemenizi öneririm.