Anlam arayış serüveni yolculuklara çıkarır insanı… Modern insan kimi zaman yalnızlık koridorlarında umutsuzluğun girdabıyla boğuşur. Kimi zaman da umudun ışığıyla yükselişe durur. Gelgitlerinde kendini, varlığı ve “Aşkın Olan”ı arar. Kendini gerçekleştirmeyi, varlığı bir bütün olarak anlamlandırmayı ve yüreğinin derinliklerindeki Aşkın Olan’ı içkinleştirmeyi arzular. Bu tecrübeler yaşantı kılınırken, “hakikaten bir çıkış yolu var mıdır?” ya da “kişinin kendisiyle benliği arasında olan…” onu nerelere taşır? Soruları beliriverir zihninde. Arayışın sorularla yol aldığı bu boyutta insanın umuda olan özlemi, baş başa kaldığı yalnızlığın niteliği ve yaşadığı dinin derinliği umudunu/umutsuzluğunu, yalnızlığını/tekbaşınalığını ve dindarlığını belki de betimleyecek bir cevap olacaktır.
