her düşte, her gölgede seni görmek, beni, sonunda, ne yapabiliriz , diye sormak için hiçbir zaman göndermeyeceğim bu mektubu yazmaya zorluyor. Ne tuhaf,
değil mi? Ama gene de - kendimize, kendimizden ayrı yarattığımız kendimize borcumuz değil mi, yeniden denemek ? Ne oldu o bir zamanlar paylaştığımız sevgi ve anlayışa! Ne olacak ona - yüreklerimize ne olacak? Dünyada geçen bu garip yıllarımıza anlam veren tek şey, sevgi; korkarım bunun yeni bir buluş olduğunu söylemek zor.
Cinayet kurbanı katilini nasıl inandırabilir hortlamayacağına? Ama geçmiş fark edebildiğimizden çok daha büyük bir hızla doluverir ve Tanrı pişmanlıklara fazla sabır göstermez!
Ama kendini evrenin güçleri tarafından parçalanmaktaymış gibi hisseden birisine karşı ne kadar ilgi duyabilirdi ki doktor? Hangi merhemler sürülmüştü ruhuna?
Bilimin yorumcuları bile nereye kadar bilebilirlerdi, dipsiz kötülüğün onlar için korkunç olan öldürücülüklerini?