karınca ile tosba'nin hikâyesi bu. komsuydular bir zamanlar. gel zamanlar git zamanlar, her şeyi yutar-kusar zamanlar. bunlar göl başına hep beraber gitmeye ve oradan da hep beraber dönmeye başlamış. baska komsular baska gole gidenler varmis elbette de ne bileyim işte. bazen bir şeyleri kendine daha yakin bulmanın verdiği guven ile karınca ve tosba öylece git-gel derken bir sabah... gerçekten de bir sabah, tosba göle gitmiş, sonra evine donmus. ertesi gün tosba gole gitmis, sonra evine donmus. sonraki gün tosba gole gitmis, evine dönmüş. daha sonra tosba gole gitmis, golden eve donmus.
öyle ki birazdan siz de yok sayarsınız karıncanın bir zamanlar var olduğunu ve göle gittigini ve eve döndüğünü.
