Hayır, onu unutmamak, acılara saplanıp kalmak demek değildi. Onu unutmamak acı vermiyordu artık bana. Çünkü onu unutmamanın içinde o vardı. Onu unutmamak bile güzeldi.
Yaşamak için yaşama sevincine ihtiyaç duyulmadığını ögrendim. Belki daha az konuşuyor, artık gülmüyor, zamanımın çoğunu düşüncelere dalarak geçiriyordum ama hiç olmazsa iyi kötü yaşıyordum.