Pınar Kür'ün, Yarın Yarın kitabı.
Bu kadın yazarımızın kalemi beni nedense her okuduğumda sarsıyor. Çok iyi tespitleri var. Döneminin sıkıntılarını anlatırken ele aldığı konular ve kişiler birbirinden kopuk değiller. Bir bütün oluşturuyorlar.
Ülkemin canım kadınları zaten yorgun, duygu anlamında aç, sürekli beyni olduğunu, düşünebiliyor olduğunu kanıtlamak çabasında. Pınar Kür, olduğu gibi ele alıyor, ülkemizin kadının halini, tüm çıplaklığı ve gerçekliğiyle. Bilgisizliğiyle, toyluğuyla, başına gelen her neyse çekmesiyle, kimi zaman baş kaldırmasıyla, kimi zaman ve aslında çoğu zaman yutması görmemesi ama içten içe kimseye belli etmeden acı çekmesiyle. Çocuğu için katlanmasıyla en çok. O kadar çok şey var söylenmesi gereken ki, söylenmesi gerekeni söylemiş diyelim, yazar..
Şeyda, Aysel az biraz bahsedilen Kadriye..
Ben en çok Kadriye' ye ısındım. Onun hikayesi daha çok yurdum kadınıydı benim için. En güçlü kadın olarak onu gördüm ben.
Selim ve Oktay..
1970'ler, işkenceler, bitmeyen sorgu odaları, bu uğurda ölen gencecik çocuklar, sendikalar..
Anlatılan hikayeyle beraber aralara serpiştirilmiş, tam olarak anlatılmadı benim için. Sadece sonlarına doğru daha yoğundu. O dönemi tam anlamıyla anlatmadı tabiki, ama toplumdaki durumunu özet geçti. Zenginler, fakirler ve daha çok işçilerin grevleri, hak arayışları. Mehmet ve Kadriye'nin hikayesi çok iyi detaydı.
Güzel bir kitaptı. Tavsiye ediyorum.
