Yarına Başlamak, hacim olarak küçük bir roman. Hem bundan hem üslubundan sebep hızlıca okunuyor. Genellikle kısa cümleler ve diyaloglar üzerine kurulmuş. Betimlemeler sınırlı.
Romanın eksiklikleri, belki aceleye getirilmiş yönleri mevcut. Toplumsal şartlar daha çok vurgulanabilir, ele alınan mevzular daha çok temellendirilebilirdi fakat Afşar Timuçin anlattıklarının altyapısını çoğunlukla sezdirmeyi yeğlemiş okura. Daha derinleştirilebilirdi pekâlâ. Karakterler de daha çok işlenebilirdi. Bu bakımdan, konu benzerliği sebebiyle de, daha dolu bir örnek olarak Oktay Rifat'ın "Bir Kadının Penceresinden"i geliyor aklıma...
Yine de şiirli bir yön var Yarına Başlamak'ta. Çok kendine has benzetmeler, cümlelerin ritimli kuruluşu, şüphesiz bir imge ve ses değeri. Sanıyorum bazen bıktırıcı uzunluktaki diyalog bölümlerine, yer yer zorlamalara, bunca eksikliğe rağmen Yarına Başlamak'ta bana sevimli, güzel gelen, beni heyecanlandıran şey bu. İçimde bir şeyler yazmak isteği doğuruyor Afşar Timuçin. Öyleyse belki yine de iyi bir roman değil ancak okunası bir roman. Üzerine düşülmemiş bir edebî kuvveti gösteriyor.
