Slyvia Plath'e
Ah Slyvia, Slyvia,
taşların ve kaşıkların ölü sandığıyla,
iki çocukla, daracık oyun odasında
başıboş gezinen iki göktaşıyla
ağzın çarşafa gömülü,
çatıdan sızan ışığa, dilsiz bir duaya,
(Slyvia, Slyvia, nereye gittin
bana Devonshire'dan patates yetiştirmek ve arıcılık hakkında yazdıktan sonra?)
neye tutundun,
nasıl