Yaşam Parodisi
Seval Kirmit YazarSözler ve Alıntılar
Duygusal, mantıklı, alim, zalim, cahil, onlar, bunlar... İnsanlar hep ayrılıyor. İnsan insanı neden sürekli ayrıştırıyor ? Neden bir kalıba sokmaya çalışıyor ? Birini olduğu haliyle kabul etmek bize neden bu kadar zor ve ağır geliyor hadi bunu geçtim neden karşınızdakine illa ki istediğimiz şekli vermeye çalışıyoruz, bilmiyorum. Aklıma binlerce soru geliyor ama hangisinden başlayacağımı bilmiyorum, inanın. Utanıyorum belki de...
Sayfa 120Kitabı okudu
İnsandan bütün duyguları çıkardığımızda geriye yalnızca özü kalır yani; aşk...
Sayfa 153Kitabı okudu
Hep başkaları bizim adımıza mutluluğun tanımını yaptığı için de başkalarının mutluluk olarak kurguladığı sahtelikle kendimizin değil başkalarının hayatlarını yaşamaya yine de mutsuz olmaya devam ederiz.
Sayfa 54Kitabı okudu
"Zaten dünyanın sorunu, akıllı insanların kendilerine hep kuşkuyla bakarken, aptalların küstahça ve yüksek düzeyde kendilerinden emin olmaları değil midir?"
Zaten dünyanın sorunu, akıllı insanların kendilerine hep kuşkuyla bakarken, aptalların küstahça ve yüksek düzeyde kendilerinden emin olmaları değil midir ?
Sayfa 107Kitabı okudu
İnsan bir şeye uyaniyorsa o şey artık onda belirmeye başlıyor ve insan kendini buluyor demektir
Sayfa 8Kitabı okudu
Her insanın hayatı,onu kendine götüren bir yoldur bir yol denemesi,bir yol taslağıdir .Hepimiz aynı derinliklerden çıkıp geliriz , aynı taslak olarak derinliklerden çıkıp gelen bir yaratık olarak her birimiz kendi öz amacımıza varmak için uğraşıp didiniriz.Birbirimizi anlayabilir ama kendimizi ancak kendimizi açıklayıp yorumlayabiliriz
Sayfa 30Kitabı okudu