Işten izin alıp, okuldan firar edip sevgilisine koşanlar, sevdiği ile evlenebilmek için ana babadan geçip ölümü göze alanlar, evlendikten sonra neden geçinemezler? Yoksa sevgi başka bir şey mi?
Işten eve döner dönmez, "akşama kadar beni ilgilendim, hadi şimdi sıra sende!" diyerek çocukları gergin ve yorgun bir babanın önüne seriyorsak ve sonra onu ilgisizlikle suçluyorsak, doğru mu yapıyoruz?
Herkesin, hepimizin dilinde stres ve bunalım kelimeleri dolaşıp duruyor. Yeni bir elektronik eşya alıyorsunuz şöyle gönlünüzce kullanmadan öyle bir yenisi çıkıyor ki, sanki sizin aldığınız Nuh Nebi'den kalma hissine kapılıyorsunuz? işte stres!...