Üstelik halimi ve kafamın içinde neler olduğunu bilmiyorlardı.
Sadece on dakikalığına girebilseler zihnime, "Ah, tamam, haklıymışsın. Atlamalısın. Bunca acıya katlanmak boşuna. Koş, gözlerini kapa ve atla hadi. Gerçekten yanıyor olsan söndürmenin bir yolunu buluruz ama alevler görünmüyor. Yapabileceğimiz hiçbir şey yok. O yüzden atla. Ya da bana bir silah ver, seni vurayım. Ötenazi," diyeceklerdi.