Bir devrin devlet adamı ve Roma döneminin en önemli söylev ustalarından biri olan 𝐒𝐞𝐧𝐞𝐜𝐚, çok sayıda düşünce metinleri ve mektuplarının yanı sıra, insan varlığının oldum olası dem vurduğu yaşamın kısalığına istinaden kaleme aldığı zaman kullanımı sorununa ışık tutan Yaşamın Kısalığı Üzerine adlı yapıtında, beyhude sarf edilmeyen ve doğru kullanılan her yaşamın yeterli uzunlukta olduğunu savunur.
Doğru kullanım akabinde yeterli uzunlukta olduğu ileri sürülen hayatlarımızda mutluluğa ulaşmak için yapmamız gerekenleri, ahlakî öğretilerin gerekliliğini ve gücünü, mütevazı yaşamın ehemmiyetini, umudun ve korkunun doğasının mercek altına alındığı bu yapıt, bizleri 𝐒𝐞𝐧𝐞𝐜𝐚'nın en temel düşüncelerine ortak etmesi ile birlikte, doğaya uyumlu yaşama mecburiyetini çeşitli açılardan ele almamızı sağlamakta ve tüm zamanları aşan bilgeliği ile insanlara derinlikli bir kılavuz sunmaya muvaffak olmaktadır.
İnsanlara, hayatlarının ne denli kısa olduğunu, yaşamlarının ne kadar küçük bir parçasının kendilerine ait olduğunu düşündürerek salık veren 𝐒𝐞𝐧𝐞𝐜𝐚, “Yaşamak için kısa bir zamanımız yok, çoğunu boşa harcıyoruz.” ifadelerini dile getirerek, biz okurları derin bir tasavvura salmakla kalmıyor, can alıcı içgörülerle zihin dünyamızı derinlikli bir fırtınaya gark ediyor.
