Kitabın kapağını kapattığımda, kitap mı beni bitirdi, ben mi kitabı bitirdim anlayamadım ama birşeyden eminim, bundan böyle Fars edebiyatı kesinlikle okuyacağım
Kitap, pek çok karakterden oluşuyor ve hepsi sayfalar arasında sizinle adeta konuşuyor. Fernuş, Behzat, Hidayet Bey, Yasemin, Ali, Kave, Feriba... Ben sizleri o kadar sevdim ki, mutluluğunuz için kendimi dua ederken buldum. Yetimhanede yediğin dayak sonrası, sarılıp teselli etmek, başını okşamak, anne sevgisi böyle olur gör bak demek istedim Ama Yasemin'i bir anne olarak anlayamadım, anlayamayacağım.. Neden mi? Nedeni eserimizde tabii ki
Kitabı okurken bir bakıyorsunuz kahkaha atıyorsunuz, bir bakıyorsunuz boncuk boncuk ağlıyorsunuz. Duygu geçişlerini o kadar güzel işlemiş ki... Hikaye iki farklı kuşağı, aşklarını, fedakarlıklarını, yaşam mücadelesini, fakirlik ve zenginliğin, aşkları için açtığı uçurumu.. Ve daha fazlasını etkiliyici bir dille anlatıyor. Hatta kemanın acı ezgisini bile duyuyor gibi hissediyorsunuz. Siz de henüz Fars edebiyatı ile tanışmadıysanız, başlangıç için bu güzel eser tavsiyemdir