Bir düşte karşılaşmıştık,bir düşte kaybolduk“ Murathan Mungan’ın Yaz Geçer’den elimde kalan son dize… Aşk ve onun çetrefilli yollarında yorulmuş her aşkzedenin kendine rastlayacağı bir şiir kitabı.Bazen şair okuruna uzun uzun anlatmak ister bilse de ne kadar yazarsa yazsın içindeki acısına denk gelen bir kelime olmayacağını.Murathan Mungan bazı sayfalara mektup gibi yazmış acısını.Aşk acısına yazılan acı reçete var ya “Zaman’”öyle güzel tarif etmiş ki.Acının tam göbeğinde tam yangının içindeyken zaman denilen şeyin fayda etmeyeceğini dahası o yangında kül olmak isteyeceğini.Sonrasında yazmış yine acı da olsa iyi geldiğini.Yeniden gülündüğünü,yeniden eski kitapları okuduğunu aynı keyifle ama hatırlanan ân’ın güzelliğine de “iyi ki “demiş.Çok severek ve bazı dizelerine kendimi gömmek isteyerek okuduğum bir kitap oldu.Tam da zaten sevmediğim pazar günlerini bir kere daha sevmeme gerekçesi eklenen bir pazar gününde seni okumak güzeldi.Bazı insanları davranışından,bazılarını sevişinden,bazılarını sırf yanımızda diye severiz.Seni aşk acından seviyorum Murathan Mungan,senin kaleminde bildiğim bir hüzün var geçtiğim bir yol,geçemediğim bir yâr var. Aşk...Bitti. Soldu şiir. Büyük bir şaşkınlık kaldı o fırtınalı günlerden.
