Yaz Sinemaları
Murathan MunganSözler ve Alıntılar
Anladım ki ruhunu bana emanet etti.
Seyyar bir fotoğrafçının dikkatiyle, dünyaya düşen bir adam gibi, gezinmeliyim kendi sokaklarımda
indikçe kaynaklarımıza,
vardıkça akarsularımıza,
kim bilir belki unutulmuş bir ölüm biçimi olarak anılır yalnızca
ölümün kişinin kendisince zamanlanan biçimi
yani o kötü zamanlama
–hiçbir şey düşünmüyormuş gibi –ve elleriyle düzeltiyormuş gibi kendine sinen her ayrıntıyı, sessizliği yapan şeyi düzeltiyormuş gibi
ve biraz daha uzatmak istercesine bu yaz dinlencesini
erteliyor ölümünü
erteliyor kendini..
Ölmesi bile yaramamışsa onu anlamamıza,
demek ki yaşayanlar kalacak bir başlarına.
Hepsi ama hepsi birbirleriyle bütünleşmeden, yanımızda yöremizde yaşanıp gitti.
Hiçbir şey bize değmeden;
Hayatımızda hiçbir şey bir başka şeyle kenetlenmeden;
Her yana bakınan çocuklar gibi şaşkınlıkla yükledik gözlerimizi,
Düşünmedik gözlerimizi emanet ettiğimiz hiçbir şeyi
Masumluğumuz bile epeyce kirli, bir başınayız şimdi, yalnız ve beklentili
Bunun içindir ki onu anlamak, biraz da anlamaktır kendimizi.
Bunun için hâlâ arıyoruz
tarihte yerimizi
toplumda bireyimizi...
Her soru yerini bulmalı tarihte, yasak kitapların soruları da geçmeli dünyanın nüfus kütüğüne; hiç kimse savaşlardan artakalmasın diye.
beyaz perdenin sarmaşığı
ufkuma dolanmıştı bir kez
nereye gitsem bir sinema kapısı bulurdum
bakılacak afişler
gördüğüm, görmediğim, göreceğim
hayatımızı benzetmeye çalıştığımız filmler...
seyre açılmış başka hayatlar
olasılıklar, tuzaklar
ya da var sandığımız bütünlük
uğruna inançlar, değerler, ilkeler, aşklar
zamanla parçalanırlar