İnsanoğlu kendi getiriyor kendi acısını, kendi yaratıyor kendi çaresizliğini.Gazeteleriyle, kitaplarıyla, politikalarıyla.
Kendini aşmamak, kendini yenmemek, kendini yenilememek. Suç bunda galiba
Yazık ne çok dert, ne çok göçebe denizde
Binbir kılıkta, ne de yakın ölüm
Yeryüzünde ne çok savaş
Ne de çok
İnsanın kanına dokunan şeyler
Ah bir kıyıcık olsa
Şu yer yuvarlığında insanın
Güvenle kısacık ömrünü geçirebileceği
Gökler ise yarışa kalkmış birbiriyle
Kime karşı mı
Zavallı bir yer yurduna
1942 'nin bir şubat günü Zweig'in masasında buldular bu mısraları.