Çok severek okuyamadım kitabı "Bir idam mahkumun son günü" kitabını da çok severek okuyamamiştım.Acı sonla bitecek bir hikâye olması ve ona giden yolda yaşanan duygu karmaşası, en kötüsüde öleceğini biliyor olmak beni duygusal olarak yordu.Düşün yarın öleceğini biliyorsun ve tutsak sın şunu son kez yapayım diyemiyorsun, bir sevdiğin bile yok bu süreçte yanında.Ölmeden ölmüş gibisin ve henüz hayatının baharinda, sağlıklı iken yarın öleceğini bilip, ölümü beklemek Katilin bir anda saplamak yerine, kör bıçağı döndere döndere saplaması gibi korkunç acılar içinde......Belki biri durun!..Yapmayın!...Kıymayın!......diye haykırsa bu yetecek gibi....
Oysa sessiz, kimsesizsin daha şimdiden hiç olmuş, günlük bir olay gibi ölümün ve acıların sıradan!....
Kitap bir dönem Rusya'da gece gündüz idam cezasına çarptırılan insanların asılması nedeniyle yazar duruma dikkat çekmek için yazmış.Ülkemizde de 1972 de ilk kez Türkçesi yayınlanmış.
