Osmanlı cemiyetinde çiçeklerin de ayrı bir dili vardı.Mesela cumbalı bir pencerede saksının içinde kırmızı bir çiçek görünüyorsa,bunun manası şu idi; “Ey yolcu ! Bu evde genç kız var; lütfen konuşmalarınıza dikkat edin,argo kelime kullanmayın.”Şayet penceredeki çiçek sarı ise “bu evde hasta vardır,yüksek sesle konuşmayınız.”manasına gelir.Çiçekleri konuşturan bir medeniyet,elbette “Gül Muhammed”i gönüllerde ve başlarda taşır.