Senin bir tek hatırana
bütün aşklarımı bağışlayabilirim
kederli ve memnun türkülerimi
çiçeklerimle
ağaçlarımla gözyaşlarımla
övgüler geçirip damarlarımın karanlığından
sözlerin ve kalbimin
elpençe divan durduğu
bakışına
zamana ve toprağa dayayıp alnımı
ve ellerimi
sen parmaklarından güneşler emziren çeşme
doyur beni
Kimse bilmez aklımdan geçenleri
Nice sonra denizler bir başka gökyüzüne vurur
Birileri bir kuş uçurur
Benim yüreğimi kullandığımdan arta kalan
Gün gelir yeniden başlanır
Adım söylenir unutulur
Daha ne türküler söylenir
yağmur ne kadar yağsa biz ne kadar ağlasak
sen yine o sen
gömleğin ağaç yeşili
ellerinde bir türkünün en alımlı yalnızlığı
ve yüzünün bir yerinde asılıdır en ceylan
biçimiyle yaşamak