Sabahattin Ali'nin şu anlık okuduğum en güzel hikayelere sahip öykü kitabıydı.
13 hikayeden oluşan bu kitapta hem köylüler hem şehirliler yani toplumun her kesimi çok güzel bir şekilde anlatılmış.
Hikayelerin geneli hüzün dolu. Gerçekten okurken bazıları boğazınızı düğümleyebilir.
Yokluk, yoksulluk, açlık, ekmek davası, hayatın gerçekleri, acı, hüzün, elden gelmeyenler...
Acının kırk tonu anlatılmış anlayacağınız.
Tabi sadece acıklı hikayeler yok ama en güzelleri onlardı.
Sabahattin Ali'nin neden harika romanları olduğunu anlamak için bence öykü kitapları da okunmalı.
Çünkü bir hikayesinde acıyı, hüznü muazzam anlatırken başka bir öyküsünde sevinci, mutluluğu muazzam anlatıyor. Romanlarda neredeyse tüm duygular yaşanır. Bunu okura iyi bir şekilde anlatmak usta kalemlik ister. Sabahattin Ali bunu en iyi yapan Türk yazarlarından. Bence hatta dünya yazarlarından.
Bunu nasıl başardığını uzun süre düşünmüştüm. Öykü kitaplarını okumaya başladıktan sonra daha rahat anlıyorum.
En beğendiğim öyküleri " Asfalt Yol, Ayran, Isıtmak için" oldu. Gerçekten güzel hikayelerdi.
Keyifli okumalar...
