Bizim divan ozanlarının, sevgili yüzünden çektiklerini bunca yüceltmeleri, övmeleri, giderek o acıyı sevmeleri, okuru şaşırtır önce, inandırıcı gelmez. Sevgiliye kavuşmak, doymak dururken, ayrılık acısını yüceltmek neye?
Ama divan şiirinin ortak bir konusudur o; gerçi içtenliği yoktur, başka bir deyişle, ozanlar gerçek bir sevgiye düşüp de başlarından geçeni yazıyor değillerdir, ama yazdıklarında yine de gerçeğin özü vardır.