Aslında elime Suç ve Ceza romanını almıştım. Uzun zamandır okuma listemde olan bir kitaptı, hazır zaman buldum okuyayım dedim. Sonra gözüme Yeraltından Notlar ilişti. Hadi ilk buna başlayayım, ikisi de aynı yazar nasıl olsa dedim. Tabi kitap ince bende hemen bitiririm sandım. Bir de yıllar önce daha lisedeyken okumuştum ama şimdi alacağım tat başka olur sanıp başladım.
Ancak kitabın ilk bölümü olan Yeraltı tam bir sürpriz oldu. Karakterimizin iç çalkantılarını anlattığı, kendisini överek kötülediği bol felsefik, psikolojik yazılar bulunuyor. Asıl orayı bitirdiğiniz an zaten kitap bitmiş oluyor. İlk okuduğumda anlamayıp tekrar tekrar okudum.
Yeraltı’nda yazılan yazılar bir nevi bizleri anlatıyormuş gibi geldi. İçimizde ki karşı koyamadığımız, dışarı aktaramadığımız kötülüklerimiz var. Ancak kitapta bulunan kahraman herkesin nefret edeceği özellikleriyle tam tersine gurur duyuyor. Çirkin olmak onun için aptal olmaktan daha kötü değil(ki sonuna kadar katılıyorum) Oysa biz hala dış görünüşe göre yargılıyoruz değil mi?
İkinci bölüm olan Sulusepkene Dair bölümü daha akıcı. Yaşadığı anılar üzerinden ilerliyor bölüm. Okurken karaktere kızıyorsunuz, yaptıklarını, düşüncelerini yadırgıyorsunuz. Biraz da romantikseniz ona acıyorsunuz. Oysa keşke biz de onun kadar çılgınca davranabilsek..
Kitap biraz yorucu ilk bölümden dolayı, sonra alıştıkça kitabın içine dalıp sizde onlardan biri oluyorsunuz. Çok güzel, farklı konuyu işleyen bir eserdi.
Keyifli okumalar! :)
Fyodor Dostoyevski külliyatı kronolojik okuma maratonumun 11. kitabı olan 
Yeraltından Notlar’ı iki gün önce bitirdim. Ama ben mi kitabı bitirdim