EVDEYİM. Uzanıp yatmak tembelcesine. Bir sürü kitabı toplamak yanıma. Sıcak bir oda. Hafiften çalan bir radyo. Mutluluk bu mu? Dünya bir yana, ben bir yana. Kitaplar olmasa ne yapardık?
İNSAN bir yerde durup kendini dinlemeli. Geçmiş yıllara bakmalı. Aştığı yola...Günün koşullarının dışına çıkmalı. Başkası gibi olmalı. Kendi dışından kendini seyredebilmeli.
Kendimiz için değil yaşantımız, başkalarının gözünde, düşüncesinde kendimiz için kurulmuş, yaratılmış bir insanı savunmakla geçiyor, kendimiz sandığımız bir "başka" kişiyi yaşamakla...
Olağanüstü bir şey kalmadı artık. Her şey olağan. İşin korkunçluğu da burada. Hiçbir şey insanoğlunu şaşırtmıyor, hayran bırakmıyor, büyük bir saygı, bir sevgi yaratmıyor.
Sayfa 48 - Olağanüstü Diye Bir Şey YokKitabı okudu