İklim değişikliğinin neden olduğu Yüzyıllık Felaket sonrasında ekonomik, politik, sosyokültürel ve kentsel yapılanmada küresel ölçekte köklü değişiklikler yaşanmıştır. Güvenlik ve sürdürülebilirlik vaadine dayalı bir kurucu mitle yönetime geçen şehir devletleri, bir yandan kitleleri ıslah etmekle uğraşırken, bir yandan da yeniden büyümeye yönelik hırslı adımlara hazırlanmaktadır.
Rakamlara, grafiklere, tarihsel yalanlara, baskı ve zor gücüne dayanan bu yönetim biçimine teslim olmuş görünen Kuas şehrinin sokaklarında dolaşırken, belli belirsiz bir fısıltı duyarız. Kongre salonlarından parklara sıçrayıp Go tahtasına dokunan taşlarda gezinen, ceset kentlerin ötesinde can bulan; meşe kökleriyle bezeli patikalardan geçip vadilere, derelere, ormanlara ulaşan, kuşlar, tilkiler, sincaplar ve kadife eşeklerle muhabbet eyleyen; atalık tohumlar, müzik, şiir ve dansla ustadan çırağa, seyyahlardan çocuklara, kadınlardan pazar yerlerine taşınan kadimin fısıltısına kulak verdiğimizde, yerin yüzüyle, nefesiyle, tözüyle tanışırız. Artık kubbelerde, avlularda, tünellerde, tepesi uçmuş kule altlarında, kuytularda, çiftliklerde birbirine sızan, birbiri olan, birbirinden taşan o kendiliğinden, büyülü devinimin tesiri altındayız.
Barış Onur Örs’ün ilk romanı olan Yeryüzünde Bir Mevsim; zamanda, mekânda, havada, suda, toprakta, bellekte ve bedende yaşayan hakikatin, doğanın kaotik kahkahası aracılığıyla distopik kurguyu yerinden etmesi olarak yorumlanabilir. Yazarın daveti ise, yorumlamanın ötesinde, bir mevsimde ya da ötekinde, en uzun gecede, en uzun günde ya da günün geceye yetiştiği akışta, bir çemberde ya da isyanda, bir yolda ya da sofrada bulunma ve buluşma hali olarak duyulabilir.
