Tek arzum varsa , o da insanların kardeşliğini göstermektir. Bu çok büyük bir laf ve kulaklara biraz yapmacık geliyor. İnsan genellikle böyle hamasi bir söz söylemeye çekinir. Kültürlü, bilgiç insanların kendine güleceğinden korkar.
Ama ben aldırmıyorum .
Kültürlü insanların gülmesini istiyorum. Kültürlü olmak , gülmeye yarar zaten . Irklara inanmam. Hükümetlere inanmam. Hayatı, dünyadaki milyonların aynı anda yaşadığı tek bir hayat olarak görürüm.
Saroyan kahramanların büstlerindeki çatlakları rötuşlamak yerine kalemiyle derinleştiren bir yazardı.
Aziz Gökdemir.
Saroyan’ın Ödlekler Cesurdur’dan sonra, Yetmiş Bin Süryani adlı kitabını da bitirdim .
Saroyan, aslında 1960’lı yıllarda Türkiye’de tanınan bir yazarmış, hikayelerinden kesitler anlatırken, bir akrabam bana onu gayet iyi tanıdığını söyledi ve biyografisini detaylı olarak anlattı .
Bu Saroyan’ın okuduğum üçüncü kitabı ve her geçen gün felsefesini daha iyi anlıyorum .
Açıkçası bana Zorba’yı hatırlatıyor. Gerçekten çok samimi bir üslubu var.
Kitapta, Savaştan nefret eden, yaşam sevinci ile dolu olan bu Ermeni yazarın kaleminden iki şiir ve on dokuz hikaye var.
Kısa hikayelerden hoşlanıyorsanız muhakkak bu adamı okuyun .Çok özel ...
