incitmeden tutmuşuz ağzımızda yorulan kelebeği;
şimdi asmalardan korukların tadı silinmiş,
sesimizde sendeleyen bir keder,
uykusuzluk serin serin sızıyor acıyan tenimizden;
ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzde aşkın yeri çok derin
"Üç gündür yağmur yağıyor
üç gündür aynı şarkıyı dinliyorum
bu gün bilmem ki bu şehrin
hayatımdan yolduğu kaçıncı gün?
Buna da alışılır,
alışamadığım tek şey kendi yüreğim."
"— Neden aynı şarkıyı söylüyor herkes amca
avutmak için beni?
Rüyamda değil ki aradığım,
ay değil, güneş değil ki o;
sadece yüreğimde gözleri uğuldayan bir baba..."
Demek ki bir şeyler var
söylenemeyecek kadar acı
bir şeyler var orada,
günlerin dudağını suskunluk buruşturmuş,
kurutulmuş kanüstünde gözyaşı,
suskunluk ki
uğultusu sağır eder insanı...