Kızıl Kmerler rejimi sırasında halk, kendini insani duygularından arındırdı, çünkü duygu acı demekti. Komşularına, arkadaşlarına, kendi çocuklarına güvenmemeyi öğrendiler. Delirmemek için, büzüşüp insanın en küçük parçasına dönüştüler, “ben” oldular.