Bir yer değildi varmak istediğim, kendime varmaktı! Ruhuma tutunup orada kalmaktı! Bedenimde gizli 21 gramın dayanılmaz ağırlıktaki boşluğunun dayanılmaz ağrısı enseme vuruyordu. Gitme zamanı gelmişti. Araçsız, bavulsuz, sadece gerekli birkaç eşya alıp gidecektim. Var mıydı büyük şehirlerden, gürültüden, her türlü motorlu vasıtadan uzak bir yer? Yağmuru, rüzgârı, güneşi, soğuğu hissedip, doğaya karışıp, günlerce yürüyerek gideceğim bir yol... İçimde birikmiş tüm küflenmiş, ağır duygulardan arınıp, yılların yorgunluğunu atıp, yeni güzelliklere, iyiliklere yer açabileceğim, ruhuma uygun bir yer...
Var mıydı öyle bir yer?
