#balnchot 20yy'ın büyük edebiyat kuramcılarından, kendini toplumdan #salinger gibi soyutlayan, #beckett gibi odasına kapanan biri, dolayısıyla Beckettvari #hiçiçinmetinler veya #molloy serisi misali, duvarlardan veya pek çok nesneden fışkıran sular ve görüntülere şaşırmamak gerek, sözcüklere bezemesine de!
24 yaşında, belediye memuru, yasalara uyumlu Henri Sorge'un gün gelir meçhul bir salgının gölgesinde, anarşist komşusu Pierre Boxx'la tanışması, karantina önlemlerinde otoriteyi, yasaları ve varoluşunu sorgulaması, temel kurgu. Kizkardeşi Louise'in boyunduruğunda büyümüş (ensest!) ve hastayken bakıcısı Jeanne'in gözetimi altında, otoriter üvey babasının sözleri arasında, aslında olmayan salgının arka fonunda devletle uyumun önemini sorgular ve gerçekleri keşfetmeye çabalar, hiçliğin efendiliğine boyun eğmiş, gözden çıkarılan hastalar içinde. Komşu fotoğrafçı kadının tekdüze portre fotoları, aşı olmayan veya uyum göstermeyenlerin portrelerine karışır. Bu sorgular, bakıcı kadın Jeanne suretinde hiç bir zaman kabul etmediği Yüceler Yücesi Tanrı'ya kadar götürecektir onu.
#karanlıkthomas ve #soninsan gibi karmaşık eserlerini de okuduğum toplumdan bilinçli izole yazarı anlamak güç olsa da, Varoluşcuğun edebiyatın sihirli sözcükleriyle anlatım çabaları da bir o kadar ilgi çekici doğrusu: Hiçlik ve boşluğun aktarımının...
