Yunanlıların XIX. yüzyılın ortalarından itibaren üç düşü olmuştur. Bunlardan biri merkezi İstanbul olan Bizans-Yunan İmparatorluğu'nu canlandırma; ikincisi, Yunan-Türk uluslarını çatışmaya götürmeyip Osmanlı İmparatorluğu'nu yıkılmaya götürecek Yunan kültürel ve ekonomik egemenliğini sağlamak düşüdür. Üçüncüsü de Osmanlı İmparatorluğu'yla açıktan açığa çatışmayı göze alıp, Yunanistan dışında yaşayan Yunanlıların yaşadıkları toprakları ele geçirip Yunan Krallığı'yla birleştirmektir. Sonunda bu üçüncü düşün gerçekleştirilmesine karar verildi.
14 Mayıs 1919'da Müttefik Devletler'e bağlı birlikler Amiral Calthrope'un komutasında, İzmir kışlasını işgal etmek için İzmir'e çıkarlar; ertesi gün de Yunan birlikleri... Amaç Lloyd George ile Venizelos'un paylaştıkları düşü, üçüncü düşü - yani Kıbrıs ile İstanbul'u içine alan, Boğazlara egemen, Korfu Adası'ndan İzmir'e kadar büyük bir çemberle Ege'yi saran Büyük Yunanistan düşünü-gerçekleştirmekti.
Sonuç ortada. Anadolu'daki yer adları Atina'da, Selanik'te kurulan mahallelerde yaşatılır. Yunan düşü, göçmenlerde sonsuza kadar sürecek bir vatan hasreti olur.
"Yunan Düşü" bütün bu olup bitenin, ne Yunanlı ne de Türk olan birinin, bir İngilizin gözüyle uzmanca anlatıldığı bir çalışmadır.
