Şiirde işlenen konular
insan, Tanrı, Varlık Birliği, sevgi, yaşama
sevinci, barış, evren, ölüm, yetkinlik, olgunluk,
alçakgönüllülük, erdem, eliaçıklık gibi genellikle
gerçek yaşamı ilgilendiren kavramlardır. O, bu
kavramları, şiirinin bütünlüğü içinde temel öğe
olarak sergilemiştir. İnsan bir 'sevgi varlığı'dır,
tin ile gövde gibi iki ayrı tözden kurulmuştur.
Tin tanrısaldır, ölümsüzdür, gövdede kaldığı
sürece geldiği özün ve yüce kaynağa, tanrısal
evrene dönme özlemi içindedir. Gövde dağılır,
kendini kuran öğelere ayrılır. İçinde insanın da
bulunduğu tüm varlık evreni toprak, su, ateş ve
yel gibi dört ilkeden kurulmuştur.
Sevgi insanda
birleştirici, bütünleştirici bir eğilim niteliğindedir.sevgi kendini
başkasında, başkasını kendinde bulmaktır.
Sevginin olmadığı yerde, öfke, kırgınlık,
çözülme ve birbirinden kopukluk gibi olumsuz
durumlar ortaya çıkar. Sevginin değerini yalnız
seven bilir, sevmek de bir bilgelik, bir olgunluk
işidir. severek, düşünerek
yaşamayı bilen kimse her yerde Tanrı ile karşı
karşıyadır. Yaşamak belli nesnelere
bağlanmak, yalnız gelip geçici varlıkları edinmek için çırpınmak değildir.
