Keşke maddenin ardındaki manayı görebilseydi herkes/Görünenin ardındaki hikmeti bilebilseydi/Maddenin sadece bir aracı olduğunu/Asıl ulaşılması gerekene bir köprü olduğunu bilebilseydi…
Her şey vaktinde anlamlı ve değerli.
Ertelenmiş, örselenmiş hayallerin gölgesi, Siliniyor adım adım belleğimden.
Derin bir iç çekişin yankısı,
Kabullenişe dönüşüyor.
Kabulleniş ise huzura.
Başladığı yerde bitiyor hikâye.
Yaşam yolumun ortasında
Yapraklarım sararıyor artık.
Beni tanıyanlar 'Güzel bir hikayen var.' diyorlar
Sahiden güzel mi benim hikayem?
İçi bende dışı sizde...
Günün birinde göçüp gidince bu diyardan,
Hikayemin bir anlamı ve önemi kalmayacak.
Peki, neden bu kadar sancı;
Silinip gidecek bir ömür için?
Ve neden kanatır insan her gün,
Kapanmaya yüz tutan yaralarını?
Acı çekmekten mi haz alır?
Yoksa acı olmadan yaşamın değersiz olacağını mı sanır?
Billinmez bir kısır döngü işte!
Geçiyor günler,
Ben de geçiyorum içinden usulca.
Geçen günün ömürden gittiğini bilerek.
Yaşam, bir kendini keşfetme.../ Her şey seninle başladı ve seninle de bitecek/Yaşamın içinde her şey bir siluet olarak görünecek/Ve akıp gidecek yolculuk boyunca...