Yüksek dağların zirvelerinde fırtınalar amansız olur. Orada çiçekler açsalar bile boyunları büyük, renkleri uçuktur. Çünkü onlar ürpertili soluyuşlarla yaşarlar ve belki de çokları, baharını yaşamadan göçüp giderler.
Boşu boşuna heder olup giden yıllar, tecrübe olsalar bile rahatlatamıyordu insanı. Çaresizliklere çare diyerek sarıldıklarımız zorlaştırıyorlardı çareleri bazen de...