Dört arkadaşın Çavuşesku dönemi Romanya’sında, üniversite yılları ve sonrasında yaşadıklarının anlatısı. Bir üniversite öğrencisi olan isimsiz anlatıcımızın kendisiyle aynı yurtta kalan bir arkadaşının intiharıyla başlayan kitap, olaydan sonra üç yeni arkadaş edinen karakterin ve arkadaşlarının hikayeleriyle devam ediyor. Herta Müller’in kendi hayatından çokça izler taşıyan bir otokurmaca Yürekteki Hayvan. Yazar, ailesiyle duygusal hesaplaşmasını, çocukluğunun iz bırakan anlarını, affedemediği babasını, Çavuşesku diktatörlüğünde başından geçenleri kendine has, zekasına hayran bırakan sembollerle aktarıyor. Neler yok ki bu semboller arasında: berberlerle makaslar, ham erikler, düğmeler, fındıklar, dut ağaçları… Her birini keşfetmek, Müller tekrar ettikçe ne kadar yerinde ve derinlikli anlamlar taşıdıklarını fark etmek çok keyifliydi. Müller’in yine kendine has, parça parça kesitlerle ilerleyen bir anlatımı var. Birinci tekil şahıs anlatımıyla bugünü okurken, üçüncü tekil şahıs anlatımıyla karakterin çocukluğundan sahneler çıkıyor karşınıza. Bu parçalarla yazar yoksulluğu, köyden kente göçü, insanın kökleriyle olan bağını, aile bağlarını, azınlık olmayı, kadın olmayı ve en çok da totaliter bir rejimde yaşayan bir insan olmayı son derece şiirsel bir dille anlatıyor. Çok beğendim.
