Kitapta diktatörlüğün ve komünizmin eleştirisi yapılıyor. Romanya'da demokrasi vasıtasıyla iktidara gelen daha sonra komünist bir ideoloji ile diktatörlüğünü ilan eden halka kan kusturan liderin dönemi dört arkadaşın yaşadıkları üzerinden okura sunuluyor. Çok karmaşık ve takibi zor olan bir anlatım biçimi benimsendiğini söyleyebilirim.
Kitabı okurken 1984 romanını sürekli anımsadım. İki kitapta da komünizm ve diktatörlük eleştirisi var. 1984 romanında distopik bir dünya okurun zihnine çizilirken burda yaşanan bir dönemin eleştirisi yer alıyor. 1984 romanının anlatımı daha sade ve anlaşılır iken bu kitapta o sadeliği ve anlaşılırlığı göremiyoruz. Şiirsel bir üslubu var bu romana farklı bir hava katıyor ama anlatımı okuru fazlasıyla yoruyor. Nobel ödülü alacak seviyede bir eser olduğunu şahsen düşünmüyorum. İdeolojik bir roman olduğu için komünizme karşı mücadele eden ona yakın Kapitalist ideolojiyi benimsemiş ülke tarafından yayın hakları satın alınmış ve okunmuş. Son zamanlarda okumakta zorlandığım kitaplardan biri olduğunu da söyleyebilirim. Biraz zamana yayılıp sindirilerek sakin zamanlarda okunması gereken bir roman.
Popüler olan 1984 romanının farklı bir versiyonunu okumak isteyen herkese tavsiye ederim. İyi okumalar dilerim.
'cepteki bir delik kadar ucuzdu ölüm: elini cebine soktuğunda bedeni deliğin içine düşerdi...''
herta müller'in yazarlığı şairliğiyle birleşince çok muazzam bir eser çıkmış ortaya... yazar, diktatöryel bir rejimde korku, fakirlik ve umutsuzluk içinde yaşayan insanların hayatlarını şiirsel anlatımıyla harikulade betimleyerek okuyucu da günlerce sürecek bir etki bırakıyor.
2009 ylılı Nobel Edebiyat ödülü sahibi Herta Müller 'in kitaplarını okumak gerçekten güçtür. Yazarın kendine has , tamamen farklı bir yazım uslubu var. Olayları anlatırken sizi zaman ve yer olarak bir gezintiye çıkarıyor. Geçişler ani olduğu için okumaya alışmak ve anlamak biraz zaman alıyor. Bu durum da, gerçekten okuyucuyu yoruyor. Ama
Büyülendim en baştan, afalladım sözcük seçimi karşısında... Bu olayı anlayamıyorum, aynı kelimelerin kullanımları üç beş noktalamayla, söz dizilimiyle nasıl bu hale gelebiliyor... Serdar Ortaç'ın bir zamanlar dediği 'Topu topuna 7 nota var kaç ayrı beste yapılabilir ki?' şaşkınlığı içerisindeyim. Gerçi benimki güzelleme onunki farklıydı ya neyse.
Kitap hakkında konuşmak istersem de söylecek pek bir şey yok. Faşizm üstüne. Ve masumiyetten kötülüğe geçişi ele alıyor. Mış gibi yapanlar ortasında üç arkadaş ve heder olan üç hayat. Faşizm hiç bu kadar sade bu kadar basit anlatılmamıştı.
Arkadaşları boşver kafanı daha ciddi işlere ver.
