𝔜𝔲𝔳𝔞 | Ö𝔷𝔤ü𝔯 𝔅𝔢𝔨𝔟𝔞ş
Aslında çok fazla önyargı ile başladım okumaya. Kapak tasarımı ile içeriğinin uymadığını düşündüm.(hâlâ da öyle düşünüyor gibiyim ^_^) Fakat eser fevkalade idi. Kesinlikle beklentilerim bu yönde değildi,yazar beni çok şaşırttı. Kitapta kendimden o kadar çok nokta,kendime o kadar çok nasihat buldum ki... Baştaki kadın karakterin (kim olduğunu söylemedim,okuyup anlayın.)neden ana karakterimizin evine geldiğini hâlâ deli gibi merak ediyorum. (yüzsüzün tekiydi bence.) Baba Kamil'in yaşanmışlıklar sonucu sahip olduğu bilgeliği kendine hayran bıraktırdı. Yaşadıklarımızın bitiş vakti geldiğinde böyle olmaz mı zaten? Dersimizi alır ve aynı hatayı yapmasınlar diye başkalarına nasihat ederiz. Aslında bu eseri derinlemesine okuduğumuz zaman bize çok şey katabileceği belli. Ana karakterimizin yuva için kullandığı tanım bir nevi bundan sonra bana sorulduğunda da kullanacağım tanım olacak. (tanımı aşağıya bıraktım.) Hakkında uzun uzadıya konuşmayı isterdim,ama alıntılara da yer bırakmam gerekiyor,tavsiyem daha fazla spoiler vermeden okumanızdır,çok beğeneceksiniz.
#kitababakıyorum #alıntı ,#yuvanedir:
Kimine göre kalbini bıraktığın,kimine göre en çok olmak istediğin,kimine göre ise hatıralarının olduğu yerdir yuva...
Bazen çok garip hissediyorum Baba. Hem bir şey olsun istiyorum, hem de çok korkuyorum. Tam olmak üzereyken kaçıyorum. Çok mu kafaya takıyorum acaba?
Nankör kelimesinin içinde "kör" vardır. Belki de göremiyordur. Kızabilir misin kör birine göremiyor diye?
"Ne yaparsan yap pişman öleceksin;belki yaptıklarından,belki de yapmadıklarından."
