Yüz Gün
Lukas BarfussYüz Gün Reviews
You can find Yüz Gün reviews, Yüz Gün book reviews, Yüz Gün ratings on 1000Kitap.Score
6.8Out of 10
Yüz Gün tiyatro yazarı olan Lukas Barfuss’un ilk romanı.İsviçre Kalkınma ve İşbirliği Teşkilatı bünyesinde Ruanda’da görev yapan David, Tutsiler ve Hutular arasında tırmanan gerilime, gerilim sonrası ortaya çıkan katliama adım adım tanıklık eder.
Yüz gün içinde 800.000 Tutsi ve ılımlı Hutu öldürülür.Afrika’nın kanını emen Avrupa devletleri bu büyük katliama sessiz kalır.
Hatta yardım adı altında kışkırtmaya kadar vardırırlar işi.
Kitapta, duygu aktarımı konusunda sorun varmış gibi hissediyorsunuz ama sonra şöyle düşünüyorsunuz.
Belki de baş karakter David’in şahsında Avrupalıların tepkisizliği, vurdumduymazlığı böyle verilmeliydi.
Yaşanan bu büyük trajedi karşısında sakinliğini koruyan, katliamcılardan olan sevgilisinin peşinde koşan David’e tokat atasım geldi.
YÜZ GÜN
Afrikanın verimsiz topraklarında, bugün bile çoğumuzun haritada yerini bilmediği, bulamayacağı Ruanda'da 1994 yılında traihinğn en büyük soykırımlarından biri yaşandı.. Hutu'lar yüz gğn gibi kısa bir süre içerisinde çoğunluğu Tutsi'lerden ve bir kısmıda ılımlı Hutu'lardan oluşan 100.000 kişiyi katlettiler. Batılı ülkeler, adalet, insan hakları gibi kavramları yaşam biçimi haline getirmiş pek çok Avrupa ülkesi bu olaya sessiz kaldı.
Kahramanımız David ise adaletsizliğe, ırkçılığa tepki gösteren, insan hayatını çoğu şeyin üzerinde tutan biridir. Üye olduğu teşkilatla birlikte ülkenin başkentine gelerek çalışmalara başlar ancak kısa zamanda teşkilatta yaptıkları işler ile kendi değer yargılarının çatıştığını görür ama artık çok geçtir. Katliam başladığında yabancılar ülkeden tahliye edilirken David son uçapa bünmeyi reddederek ülkede kalır ve katliama yakından tanıklık eder.
İlk başta gayet güzel başlayan daha sonra ise konunun gittikçe dağılması gereksiz detayların ön plana çıkarılmasıyla sıkıcı hale gelen bir kitap okudum. Kitap duygu yönğnden baya eksik. Böyle dümdüz bir anlatım 0 duygu diyebilirim. Asıl mesleği tiyatro metinleri yazmak olan Lukas Bärfuss'un özellikle duygusuz yazdığını aslında Avrupa 'nın olay karşısında tepkisizliğini vurgulamak üzere böyle bir yol seçtiğini söyleyen yorumlar okudum. Böyle bir konuyu duygu katmadan yavan bir şekilde anlatmak kitaba, konuya, yaşanan olaylara saygısızlık olur bence. Tarihsel gerçeklik seven pek çok kişinin büyük bir hevesle başlayıp hayal kırıklığıyla bitireceği bir kitap sanırım...
“Onların kimseye göstermedikleri gizli yüzleri vardır, gerçeği söyler gibi yalan söylerler…”
#yüzgün // #lukasbarfuss
.
Acımasız Afrika’nın, acı(ma)dığımız bir ülkesi: RUANDA…
Ve orada geçen “Yüz Gün”.
.
Irkçılığın, soykırımın, adaletsizliğin doruklara çıktığı ve Batılıların seyirci kalmayı tercih ettiği Ruanda’da David, ülkesinin ve kendisinin tutumunu sorgulamaya başlarken “Ne istiyoruz peki?” sorusuna da yanıt arar.
Netice belli aslında…
Daha çok para, daha çok kan, sömürme…
Katliam, insanlar hiç önemli değil.
Dünyanın en bereketli ama bir o kadar da tehlikeli kıtalarından birisi olan Afrika’nın sömürülmesine şahit olunan metinde, sözcükler cümlelere dönüşmez, katliamın seyrinde insanın acımasızlığı, adaletsizliği, vicdansızlığı karşısında tekrar tekrar düşünmeye başlar okur.
Yeryüzünün efendileri bölüp yönetmek adına neler yapmaz ki?
“Yüz Gün!” dile kolay.
Neler yaşandı, nelere şahit olundu, ne acılar, ne kayıplar verildi.
İsviçreli yazar Lukas Barfuss, 1994’te Ruanda’da yüz binlerin ölümüne yol açan ve güçlü ülkelerin sadece seyretmeyi tercih ettiği “Yüz Gün” de çok şey anlatmış.
Okuyun…
Ruanda'daki iç savaşın en kanlı olaylarının geçtiği zaman diliminde, bir Avrupalı'nın gözünden geçen yüz günün hikayesi.
Bir katliamı adım adım okuyup, yaşananlara tepkisiz bir baş karakter üzerinden buhranlara sürükleyen bir temposu mevcut. Kitap bitip serinkanlılıkla düşünüldüğünde bu tercihin bilinçli olduğunu fark ediyoruz. Yaşananların sertliği de o zaman daha açık bir şekilde fark ediliyor. Tıpkı bu dünya gibi; birileri hep seyirci kalmaya devam ediyor...
1994'te Ruanda'da yaşanan soykırımı ele almış bir eser olan kitap aslında aralarında hiçbir sınıfsal fark olmadığı halde halkın Hutu ve Tutsi olarak ikiye bölünmesi ve yıllar sonra bu bölünmeden doğan iç savaşı konu almış (kitapta neden olduğunu anlayamadım ama bu sınıfları uzun ve kısa olarak ayırmış yazar). Romandaki karakterimiz David; Ruanda'ya "kalkınma amaçlı yardımda bulunan" İsviçre Kalkınma Teşkilatı'nda görevli bir memur. İç savaş başladığında tüm kalkınma teşkilat üyeleri tahliye edilirken sevgilisini son kez görme umudundan çok ona aslında korkak bir beyaz olmadığını kanıtlamak için son tahliye uçağına binmeyi reddetmiş ancak 100 günün sonunda yüzlerce insanın ölümüne şahit olduktan sonra kendi ülkesi de dahil olmak üzere bütün devletlerin bu vahşete seyirci kalışının en büyük tanığı olmuştur. Eğer sizin de tarihe ilginiz varsa ve tarihi, ansiklopedilerden değil de romanlardan öğrenmeye daha çok yatkınsanız okumanız gereken bir kitap :)