Bir Yerde "Kız" varsa Orada Aşk, Savaş ve Entrika da Vardır.
Uzun süredir realist romanlar okurken Rusya'nın meşhur romantik sanatçısının eserine sıra geldi.
Rus edebiyatının en koşuşturmalı ve okunması en akıcı eseri diyebilirim. Esere başladığınızda sonuna kadar hiç sıkılmadan gidebilmeniz mümkün. Ama gel gelelim karakter boyutuna...
* * *SPOİLER * * *
Romantik bir eser olduğu için iyiler çok iyi kötüler çok kötü. Hele bir İvaniç Şvabrin karakteri var. :D yiyor, içiyor, uyuyor... Sabah akşam demeden sadece kötülük yapmayı düşünüyor. Eline gelen hiç bir fırsatı kaçırmıyor.
Kitabın kötü karakteri Pugacev karakteri ise bir kere başkahramanımıza iyilik yapmaya başlıyor. Sonra sonuna kadar kahramanımıza iyilik yapıyor. Romantik karakterin ya hep iyi olma ya da hep kötü olma gibi özelliklerinin olmasını pek sevmiyorum. Çünkü gerçek dünya da insanların nerede ne zaman ne yapacağı mümkün değil. Bu yüzden ne tam iyi ne de tam kötü olmaması lazım.
Eserin sonu ise gerçeklikten uzak Yeşilçam filmi gibiydi. Başkarakter sırf karısını tanıklığa çağırmasınlar diye karısını tanık göstermiyor ve bir ömür boyu hapis cezası yemeyi göze alıyor. Hayır fedakârlığa baksana. Ne alaka? :)))) Acaba Rusya da suçsuz birinin suçsuzluğuna tanık olarak gitmek namussuz ayıp bir şey mi??? Aradan aylar geçtikten sonra başkarekterin karısı birden kafasına dank ediyor. :D 2 günde Rus hükümdarına ulaşıp başkarakterin affını sağlıyor. Veee Kahraman...
Her ne kadar sonu Yeşilçam tadında bitse de akıcılığı ve hiç sıkmayan bir konusu olması nedeniyle okunabilecek kitap.
