Mutlaka okunmasını tavsiye ederim. Peygamberimiz sav siyerini öğrenirken aynı zamanda fıkıh da öğreniyorsunuz.
İbn kayyım el cevziyye gibi büyük bir âlim siyeri ve fıkhı harmanlayarak çok güzel bir eser veriyor bizlere.
Ve bu eserini, Şam'dan başladığı bir hac yolculuğu esnasında kitapları yanında bulunmadığı bir sırada kaleme almaya başladığını okuduğunuzda hayran kalmamak mümkün değildir.
İbn Kayyim (رحمه الله) şöyle dedi:
Utangaçlık kalbin canıdır.
Kalp utangaçlığını kaybederse, iğrençliğe yönelir, onu iyi, iyiyi ise iğrenç görmeye başlar. Kalp ancak çürümenin son safhasına girdiğinde bu derece alçaklığa düşer.
Bir insanın tabiatı (fıtratı) altüst olursa, kalbi, amelleri ve yolu ters döner. Bu andan itibaren kötü fiil ve görüntüleri iyi bir şey olarak algılamaya başlar ve konumu, fiilleri ve sözleri, onu etkileyemeyecek şekilde bozulur.
(Cilt, 4/s.240 – 242)
Bu ciltte yarısına kadar 3. ciltte anlatılan siyerin devamı, diğer yarısında ise tıbbün Nebî komşuna geçiyor ki için de önemli olmakla birlikte çok ayrıntı bilgiler var ve çok sıkıyor. Bu sebeple o kısmı okumadım. Genel olarak diğer ciltlerde de anlattığım üzere çok güzel bir kitap.
İbn Kayyim (رحمۃ اللہ) şöyle demiştir:
“Günahlar acıyı, kederi, korkuyu, üzüntüyü, göğüs sıkışmasını ve kalp hastalığını önemli kılar. Bunun tevbe ve mağfiretten başka çaresi yoktur.”